eski otogarın taşıdığı garip hüznü de işin içine katarsak damarlarımdan taşan bu ezgiyle camlar arkasında akan yolları izlemek ve suskun mola duraklarında defterime bir şeyler karalamak uzun zamandır olmadığı kadar karışık bir hâle soktu ruhumu. bir genç nişanlısıyla vedalaştı ısparta otogarında, kız gülsuyu döktü çocuğun eline ve o ıslak ellerine vesikalık tutuşturdu. o fotoğraf gül tütecek bir müddet. böyle vedalaşmalar hâlâ yaşanabiliyormuş.