hayattaki enerjimi birisi emdi galiba, hiç bir şey yapmak istemiyorum. çalışmayı bıraktım, dükkanımı devrettim. ne yapacağımı bilmiyorum. ne bir umut nede bir parıltı göremiyorum geleceğe dair. her şey olabildiğince sıkıcı ve basit gelmeye başladı. belki yıllardır süren yalnızlıktan dolayı böyle oldu dedim, sevgili değil arkadaş edineyim dedim, sohbet etmeyi unutmuşum insanlarla galiba. tahammülsüz, tartışma üzerine bir sohbet. doktorum bir süre istanbulda değil, ilaçlar etkisini kaybetti, uykusuzluk başa sardı. bir süre öncesine kadar her şey çok iyiydi ama, bu nisan ayları sürekli hayatımda problemli ve iz bırakarak geçiyor. izel - ah yandım şarkısı klip çekiyor kafamda. sanki yarınlar yok, olmayacak gibi, hayatımın son gününü yaşıyor gibiyim.