çok sevdiğim bir parça.

kır çiçeği.

en derin yerdir mutluluk.

hayatın simgesi olarak gördüğüm tek şey.

kalbimin gulumsedigi zaman soylicegim ilk soz

fal icin kötü yola bile düşerim diyecek kadar malım. *

şarkılar,şarkılar..duygusal bir şarkı dinledigim de ah bu şarkıların gözü kor olsun derim hep içimden.sanirim onları dinlerken kimseyi düşünmediğim icin kendime üzülüyorum çoğunlukla çünkü aynı şarkıyı asık bir insanın dinlemesiyle olmayan bir kisinin kavrayış bicimi cok farklı olabiliyo.

yenisi senin kadar iyi olmadıgı icin seni cok özledim.

çok sevdiğini söyleyipte senin kadar deger vermeyen bı sevgiliye sahipsen evde oturup ekilmeye mecbur oldugun bekarken kutsal saydığın gün.

insanları gözlemleyebileceğiniz ve ne kadar masum temiz insanların bile özentilikten gerizekalı olduğunu görebileceğiniz eğlenceli olduğu kadar boş olan size iyi veya kötü deneyim katan yer.

hayatta o kadar cok öteki vardır ki.öteki hayat , öteki ev,öteki insanlar.bazen onları kötüleriz,beğeniriz ,kıskanırız iste bu yüzden onlar ötekidir bizim icin.bu ötekilerle yasamaya alışırız hepimiz severek veya sevmeyerek çünkü engelleyebiliriz onlara olan kinimizi,sevgimizi ,öfkemizi ama öyle bi öteki vardır ki bizim icin asla atamayız bize verdigi zararı kalpsiz yaşayamayız..

yenilenmek:yeni saç rengi ,yeni elbiseler,yeni duruş ve en önemlisi yeni bir bakış açısıdır.

pürüssüzlüge ve yumusakliga dokundum ince bir boşluğa dokundum o kadar narin ve parlaktıki gözlerimi kapadım ve tekrar actım yeniden dokundum ince boşluk çizgilerle kaplıydı yasanmisliklarin yollarıydi onlar, kazanılan tecrübeydi sertlik , eski hatıralar,asklar,incinmeler vardı pürüzlü kırışık etin üstünde.gözlerimi tekrar açtım ellerimin üstünde bütün bu izler zamandı aslında...

anlamsız bir şekilde karşındakinin ağzında yuvarlanmak.

özgüvendir.

en sevdiğim hep dikizlerim.

işine gelmemek.

arayıpta bulamadığım.

bilirsin gidişleri ,bitişleri görmüşsündür tükenişleri yaşamışsındır.kendimizi kandırmak evet bu tamlama insan olduğumu gösterir bana..gerçeklerle yaşayamam insan doğrularla hep o beyaz yolda yürüyemez asla göremez melekleri.son vardır hepimiz bile bile yasarız bu dünyayı,arkadaşı,sevgiliyi..sonu bile bile yasamak insanoğlu icin yasanmisliklarin mutlulugudur aslında.

bazen zordur söylemesi,söylediğin zaman ise dahada kötü yapar insanı uzun uzun düşündürür neden kötü olduğunu.