empati kurunca, benim de geçmişimin öğrenilmemesini istediğimi fark ediyorum. eğer geçmişten kast edilen eski sevgililer, yaşanmışlıklar, yaşanmamışlıklarsa... aklıma gelen hep şu cümleler oluyor ;

"ben birlikte olduğum kimseyi unutamadığımı hissediyorum. çünkü herkesin kendine özgü nitelikleri vardır. kimseyi kimsenin yerine koyamazsın. onlarda, her biri kendine özgü, beni şaşırtan, özlediğim ve özleyeceğim küçük detaylar görüyorum. kimsenin yerine kimseyi koyamazsın çünkü herkes çok güzel ve özel detaylardan oluşur. " (bkz: before sunset )