bu durumda, eşcinselliğin bir seçim olmadığını, bu duygularla doğduğumuzu ve bunun koşullarla değiştirilemeyeceğini savunan bizler için -olmaması gereken durumun'un oluru nedir?
yine bir seçim yapmadan, tüm benliğiyle bir yaradıcısı olduğuna, yaratıldığına inanan, gönderdiği dine bir şekilde kendini ait hisseden, onun yolunda görevlerini yapmaya çalışan kişi, inandığı allah'a sırtını mı dönmelidir yoksa o savunduğu içgüdüsel dürtüsünü yok mu saymalıdır?
hiçbir din eşcinselliği kabul etmez ve kimsenin de kur'an da eşcinselliğin caiz olduğunu savunacağını zannetmiyorum.
konunun özü şu; inanan adam günahını ve sonuçlarını kabullenmişken, inanmayan birinin -hayır hem inançlı hem de eşcinsel olmazsın demesi tek kelimeyle trajikomiktir.
o zaman haklı olarak adama derlerki, sen önce bir inan da sonra eşcinsel duygularından vazgeçersin.