insanoğlunun ilk dostu.

"yüreğimizin derinliklerinde böyle bir dosta layık olmadığımızı biliriz. ama belki, evet belki, köpekler sayesinde onların bizi zannettiği kadar iyi insanlar olabiliriz" demiş adını hatırlayamadığım bir abimiz.
koşulsuz sevmeyi ve hayatını birisine adamayı bana köpeğim öğretti. sabırla beklemeyi, ne kadar hayal kırıklığına uğrasan da hep affetmeyi, asla kin gütmemeyi de öğretti bana. hayat denilen şeyin sevdiklerinle birlikte geçirilen güzel zamanlar ve oyun oynamak, koşmak kadar basit bir temel üzerine kurulabileceğini gösterdi. bakışlarıyla bana "sen dünyanın en harika insanısın" dedi. başını kucağıma her koyduğunda minik yüreğindeki o sınırsız yaşama sevincini bana aktardı. mesleğime, bankada ne kadar param olduğuna, arabamın modeline bakmadan sevdi beni. "seveceksen böyle sev" dedi.

http://imageshack.us/photo/my-images/525/image187t.jpg/