iyi film, güzel film de benim aklımda ada'nın yaprak sarmanın yanında meyve suyu içtiği sahne kalmıştır en çok. o ne be öyle, sarmanın yanında meyve suyu mu içilir allasen.
yönetmeninden dolayı aslında gizli olarak gay yaşamını anlatan hikayedir.
mutluluğu anlık olarak başka bedenlerden alan bir adam ile aslında duygusal bir erkegin tanışma muhabbetidir. bazı noktalarda erkek-kadın ilişkisinden cok, keskin hatları ile erkek-erkek ilişkisini anlatıyor.
genelde hepimizin hayatında buna benzer hikayeler olmuş veya olacak durumdadır. yıllar sonra karşılaşmalarında yapmacık güleryüzler, kendi hayatlarından bahsetmeler, herkesin kendi yoluna gittiği ifadeleri falan filan erkeklerin burnundan kıl aldırmama noktası. tabiki sonrasında maskeler düşer, sarılıverirler. sonra gururlarına yediremeyip, acı cekerek yollarına devam ederler.
zor. çok zor be anne. çok zor. dediği sahnede içimi kopartan film oldu. 10 yıl sonra izledim filmi. içeriğini, diyaloglarını, konusunu hiçbir şeyi bilmeden. dokundu biraz. bir de memleketime dair bir sürü şey görünce daha bir içinde hissettim filmin.
ada sadece heteroseksist türk toplumuna yedirilmek için oluşturulmuş bir karakter. ya da hala kendi içindeki savaşları bitirememiş bir alper var önümüzde. bilemiyorum ama üzücü bir film. çok karamsar geldi bana.
en son şenol'la beraber çocuğu sinemaya götürmeleriyle de selamı çakmış çağan ırmak. iki elinden tutup çocuğu havaya kaldırmaları falan. detayları biz eşcinsel olduğumuz için mi çok iyi yakalıyoruz yoksa insanlar görmemezlikten gelmeyi mi tercih ediyor anlamadım.
naringergedan
dark bear
pierrot