zaten kimliği kabullendimi okey hayat güzel fakat sevdiği adam piç çıkınca kafayı yiyebilir yada şimdiki eşcinseller pek takmayın ne olacak canım sanki erkek kıtlığı varda birine tek sarılmışsınız.

dünya için ödül ahiret için ceza

benim

bu ülkede zor ya. sağlam bir psikoloji gerektiriyor.

çok küçüktüm. acaba cocukken yasamasaydım bunları yine olur muydum böyle?

insan olmanın yeteri kadar yorucu olduğu yetmezmiş gibi birde bu gerçek var , ne insan olmayı beceriyorum ne eşcinsel olmayı , neyse size cehalet içeren bir cümle kurayım ; buda bizim sınavımız gerçi geçen de yok herkes kaldı :)

hayatın tersinden şamar yemektir.

ne tam anlamıyla kendinizi anlatabilirsiniz ne de karşınızdakiler sizi anlar. hatta kimi zaman siz bile kendinizi anlayamayabilirsiniz. ama her şekilde nanayı yediniz yani burdan çıkış yok.
toplumsal yaşam içerisinde durumunuzu bir ihtimal yozgatta yaşayan bir ermeniyle kıyaslayabilirsiniz belki, zaten en yorucusu olanı da toplumsal baskıdır, açık kimliğinizle var olmak isteseniz bir türlü, tamamen kendi içinize kapanıp gölgelerin arasına karışsanız başka türlü.
bir de sevgi, aşk ve benzeri konularda şansınız pek de yaver gitmiyor. "on beş sene sonra kendini nerede görüyorsun" denildiği vakit üç poşet birayla arabayı deniz kıyısına çekmiş kıllı göbekli ipsiz sapsız bir dayı olma ihtimalim gözlerime vuruyor, bu senaryodan mutlu olduğumu söyleyemem.