tekrardan izlediğim şu günlerde bir şey fark ettim: 14 yıl önce izlerken sahip olduğum yargılar aradan geçen sürede baştan ayağa değişmiş. her şeyi ve her karakteri hatırladığımdan çok farklı değerlendiriyorum şimdi. zaten 14 yıl az bir süre değil ve olması gereken de bu aslında, bakış açımın değişmesi yani ama yine de ilginç bir deneyim. bree'nin asi bir ergen olan eşcinsel oğluyla verdiği savaşta daha çok bree'ye hak veriyordum ve andrew'un disipline edilmesi gerektiğine inanıyordum mesela. şimdi bakıyorum da çocuk doğru bir yaklaşımla gayet de sakinleştirilebilirmiş aslında. ortalığı asıl ateşe veren, çocuğun eşcinsel olduğunu öğrenince oğlanı hizaya getirsin diye eve kiliseden peder tutup getirecek kadar ileri giden annesiymiş. andrew'un herhangi birimiz gibi biri olduğunu ve sadece kabul edilip sevilmeye ihtiyaç duyduğunu görememişim o zamanlar.

neyse çok sevdiğim bir dizidir. komedi+dram dengesini 8 sezon boyunca güzel kıvırdığını düşünüyorum. izleyin gençler.