genellikle genç ve gizli escinsellerin başına gelen durum.
kendimden biliyorum. kimseye acilmadigim, kendimi kabul etme süreci içerisindeyken iki defa başıma geldi.
biri ilk aşkım olarak kaldı sadece dokunup, öpebildim; arkadaşça.
diğeri; daha olgun dönemime denk geldi , beni arkadaşı olarak görmesini istemedigim için açılmaya karar verdim. sonucuna katlanarak. çünkü içimde tutup beni kemirmesini istemedim. geçtim karşısına söyledim. üzüldüğünü, beni çok sevdiğini, kaybetmek istemediğini vb şeyler söyledi. duyacaklarimi bildiğim halde yine de sonuna kadar dinledim. "tamam bu kadar, artık ikimiz de biliyoruz ve bundan sonra ona göre hareket edeceğiz" dedim.
kisa bi sürecin ardından daha da yakın arkadaş olduk, bu konuşmanın üzerinden 8 yıl geçti. şu an kolilerim ve sevgililerimle tanışıyor, yeri geliyor ona açıldığım günlerin goy goygoyunu yapıyoruz.
"bir bakıyorsun 'hayatta yapmam' dediğin şeylerin başrolündesin."