2022 yazı, çanakkale'de birine çok pis tutulmuştum, ama bir anlık tutulma da değil seneler içinde gelişti bu ve orada patladı. küçük yer olunca onun attığı her adım sizin de mülteci gibi gezeceğiniz bir mesken haline geliyor, böyle böyle günler haftaları kovaladı, ama olmadı işte, bir olmasa yine iyi hikayenin sonunda korkunç koyan meseleler gelişti. gönlün uğruna adandığı kişi yaz tatilini bitirmesiyle şehrine gitti, iki ya da üç gün geçti sanırım dedemin evindeyim, surat asık, kafa trilyon, bu şarkı önüme çıktığı gibi gülmekle ağlamak arasında kararsız ama o kadar donuk bakışlar eşliğinde tüm gece bahçede oturdum.

the alan parsons project - eye in the sky

bu kalp seni unutur mu
https://www.youtube.com/watch?v=5dk3lgfg4rw

arılarla kuğularla dolu günleriniz olsun ayılar ^^

şöyle bir kafadayım bu aralar

boyut değiştirtti sağ olsun.

herkes kendi işine

"wherever i go, i'm only as good as my mind
which is only good if you're mine"

montreal'in hande yener'ini dinliyorum şu ara

"if truth is nourth, then i'm true south."

chew me out when i'm stupid

"dear shadow alive and well
how can the body die?"

bakırköy cevizlik'te bomboş salınırken ege bamyasi plağına denk gelince beş saniye düşünmeden aldım birkaç saat önce. döndürüyoruz şimdi, harika.