normal bir baskı aslında. bildiği ve kabul ettiği tek ilişki türü evlilik olduğu için - bazıları mutluluğun kesin formülü de sayar- evlenmeden nasıl bir yaşam sürülebileceğini aklı kesmez. o sanır ki evlenmeyenler sevişmez, bir hayat arkadaşı olmaz, birine ait olmanın hoşluğunu yaşamaz... evlilik bu toplumda- erkek ya da kadın - rüştünü ispat etme biçimidir. evlenmeyenler hep çocuk, eksik, yarım kalır onlara göre. çocuğunun mutlu ve bütün olmasını isteyen tüm anneler bildikleri tek formülün uygulanmasını ister. farklı ilişkiler, beraberlikler de olabileceğine aklı kesse, başka türlü de mutlu olunacağını bilse sanırım yapmaz bu baskıyı.