uzun süredir intihar yöntemlerini araştırıyorum, acısız bir intihar yöntemi bulamadım. uyku haplarına güveniyordum, onlar da öldürmüyormuş. en kötü ihtimalle felç yapıyormuş, ki bu en çok korktuğum durum.
en etkili yöntemlerden karbon monoksit solumak var, o da bulması zor.
bilek kesmek kesin çözüm değil yine. ayriyetten acılı olabilir. kandan da tiksiniyorum.
kendimi asarken boynumu kırıp felç olma ihtimalim var. ayriyetten çok sıkıntılı bir yöntem.
en etkilisi silah olabilir. ama onda da bi kaydırırsan hayatın felç oluyor. silaha ulaşmam çok kolay, ama beynimin dağılmasını da istemiyorum. kansız bir ölüm güzel olurdu.
acısız intihar/ölüm yoktur, ruh bedenden kolay kolay çıkmaz, siz sadece rahat batmış güçsüz ruhlarsınız. daha bugün 18 yaşında bir çocuğa 1 buçuk saat kalp masajı yaptık dönmedi, ki durumu çok ağır olmasına rağmen bizi epey şaşırtmış ve yaşamak için direnmişti, normalde yapılması gerekenin de üzerinde tuttuk kalp masajını çünkü gencecik bir çocuktu, belli ki öylece ölmeye niyeti de yoktu, çok düşük nabızla bir gün boyunca arreste girmedi, direndi. eminim sizden daha çok yaşamayı hak etmiştir. ölüm kolay değil, acil yoğun bakımda her ölen hastamın vücudunda gözlerinde ölümü gördüm, buz gibi olmuş ellerine dokundum, ölüm sizin gibi gencecik insanların ağzına sakız edeceği bir şey değil, burada dikkat çekme çabası içinde alaya alınacak bir olay hiç değil.
friends in "the one where rosita dies" diye bir bölümü vardı. intihar etmeyi düşünen arkadaşlara tavsiye ederim. intihar üzerine güzel bir komedi olmuştu.